اصول اساسی تقسیم کار
رعایت  زیر در تقسیم کار و تشکیل سازمان مهم است
1-    تخصص
2-    صرقه جویی
3-    کنترل
4-    هماهنگی عملیات
5-    اهمیت نسبی وظایف
 

روش های تقسیم کار و طبقه بندی وظایف
تهیه طرح سازمانی و تقسیم کار در داخل سازمان به دو صورت امکان پذیر است:اول روش تحلیلی یا از بالا به پایین,و دوم روش ترکیبی یا از پایین به بالا.
 

مزایا و معایب تقسیم کار
الف-مزایا: هزینه آموزش کارگران کاهش یابد-درجه اتکای سازمان به افراد به حداقل برسد
-به علت کوتاه بودن دوره انجام کار و تکرار کار,کارگر تلاش می کند حرکات بی فایده و زاید را انجام ندهد.بنابراین اشتباهات کمتر می شود و محصول بیشتری نیز تولید می شود.
ب-معایب: فرد نمی تواند احتیاجات روانی خود را به طور باید و شاید برآورده نماید لذا غیبت از کار افزایش می یابد- با کم شدن اتکای سازمان به مهارت آن ها,فرد احتیاجات تامینی خود را در خطر می بیند.
شیفت های کاری یا نوبت کاری
علاوه بر شیوه های مختلف تقسیم کار که در بالا اشاره شده شیفت های کاری یکی از روش های تقسیم کار بین کارکنان,کارمندان و کارگران نوبت کاری یا شیفتی,در بخش های تولیدی,صنعتی,درمانی و سازمان های نظامی و حتی اداری می باشد.
مشکل عمده این روش سازماندهی,افزایش هزینه فعالیت در نوبت های عصر و شب و کاهش کارایی در نوبت های مذکور در مقایسه با نوبت روز است.همچنین در این روش اعمال نظارت مدیران بر فعالیت های کارکنان,دشوارتر است.
 

انواع شیفت های کاری متداول
کار نوبتی: عبارت کاری که در طول ماه گردش دارد به نحوی که نوبت های آن در صبح یا عصر یا شب واقع می شود.اگر ساعت کار بین 6 تا 22 باشد کار روز,و ساعات کار از 22 تا 6 بامداد,کار شب نامیده می شود. کاری که بخشی از ساعات آن در روز وبخشی در شب واقع می شود.کار مختلط نامیده می شود.ساعت کار از 6 صبح تا 14 را شیفت اول یا شیفت صبح,و ساعت کار از 14 تا 22 را شیفت دوم یا شیفت عصر, و ساعات کار از 22 تا 6 صبح روز بعد را شیفت سوم  یا شیفت شب می نامند.از آنجا که سختی کار کارگران نوبت کار بیشتر از کارگران غیر نوبتی است,لذا قانون امتیازاتی را برای کارگران نوبت کار پیش بینی نموده است.
به عنوان مثال:
در کار نوبتی ممکن است ساعات کار از 8 ساعت در شبانه روز و 44 ساعت در هفته تجاوز نماید, اما جمع ساعات کار در 4 هفته متوالی نباید از 176 ساعت تجاوز کند.